5) بحثی پیرامون کنترل کیفی و یک درصد احتمال خطا !

در پست قبلی گفتم که باور دارم عادات غلط در آموزش کشور نهادینه شده و یکی از اساسی ترین این عادات، عدم کنترل کیفیت است. حالا یک سوال مهم این است : چه کسی به کنترل کیفی فکر می کند؟  

کسی که فکر نمی کند بی نقص است و از بینی دراز فیل افتاده؟! کسی که در طول زندگی از کودکی تا بزرگسالی که به مقام و منصبی دست یافته، خطاها و اشتباهات خودش را فراموش نکرده و این یادآوری باعث می شود علی رغم همه ی شایستگی و لیاقتی که با تلاش و کوشش خودش (نه روابط و وابستگی های فامیلی ش) کسب کرده جایی برای اندک احتمال خطا هم در ذهن خود داشته باشد. این نمونه ی یک شخص عبرت پذیر و عاقل است.

این انسان فرهیخته که یک درصد احتمال خطا برای افکار و اعمالش قائل است، عزت و آبرویش را طی  سال ها زحمت، از سر راه نیاورده و می داند احتیاط شرط عقل است! پس قبل از حرف زدن یا اقدام کردن، فکر می کند. اما بعدش هم فکر می کند. یعنی نباید ببیند کاری که کرد چه اثر داشت؟!

متاسفانه ما سال هاست دچار و همراه افرادی هستیم که دقیقاً نقطه ی مقابل این فرد فرهیخته ی مذکور هستند. و قدمت این ابتلا، به نظر بنده، اصلا مسئله ی یک سال، دو سال، 40 سال نیست، خیلی بیشتر است. پیشرفت یا پس رفت یک روند است، یعنی ما در نقطه ی آغاز یک سیر قهقرایی نیستیم، در انتهایش هم نیستیم، بلکه در لحظه ی حال در مسیری حرکت می کنیم که هم خودش نزولی است و هم اضمحلال فردا را رقم می زند. در اطراف ما کسانی هستند که نتیجه کارشان را ارزیابی و تحلیل نمی کنند؛ مثل تیراندازی که فقط تیر می اندازد نگاه نمی کند تیرش سیبل را می درد یا دیوار را! یا مثل دانش آموزی که درس می خواند، امتحان می دهد ولی نمراتش را نگاه نمی کند! مثل کسی که برای کاهش وزن رژیم می گیرد و ورزش می کند ولی روی ترازو نمی رود!

وضعیت آموزش ما درست مانند مثال های فرضی بالا هستند، تلاش می کنند ولی تحلیل نه! حالا ما اگر در کشوری بودیم که بویی از اسلام نبرده بود، اینقدر درد نداشت. آیا  دین اسلام کنترل کیفی هم دارد؟؟ بله که دارد، خوبش هم دارد. چی؟ محاسبه ی نفس !

الإمامُ الکاظمُ علیه السلام : لَیس مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفْسَهُ فی کُلِّ یَومٍ ، فإنْ عَمِلَ خَیرا اسْتَزادَ اللّه َ مِنهُ وحَمِدَ اللّه َ علَیهِ ، وإنْ عَمِلَ شَیئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه َ وتابَ إلَیهِ . 

امام کاظم علیه السلام : از ما نیست کسى که هر روز به حساب خود رسیدگى نکند و ببیند که اگر کار نیکى انجام داده است از خداوند توفیق انجام بیشتر آن را بخواهد و خدا را بر آن سپاس گوید و اگر کار بدى انجام داده است از خدا آمرزش بخواهد و توبه کند . (منبع حدیث)

آبادی میخانه ز ویرانی ماست

جمعیت کفر از پریشانی ماست

اسلام به ذات خود ندارد عیبی

هر عیب که هست از مسلمانی ماست