ببین چه سرودم؟!

دوش مرا حال خوشی دست داد، رفتم به عوالمی دیگر و کارهای عجیب و خارق عادت از من سر زد که عنان از دست رفت و پای به درازتر از حریم گشت و تجاوز رخ داد 

 واقعا نمی دانم اما من دیروز هیچ چیز خارج از روتین زندگی خویشتن انجام نداده بوده و نه منکری کردم و نه مُسکری نوشیدم اما این ها رو گویا من گفتم :

نشستم اینجا، من یه گوشه تنها

میدونم بدونِ منم میچرخه دنیا

مینویسم، نه که استعداد دارم

مینویسم چون که جیغ و داد دارم

صدای سرمو، میریزم رو برگه

ننوشتن واسه من، عینه خودِ مرگه

باید نوشت چون که، جامعه مریضه

تا هستم من اینجا، خالی نیستش عریضه

میگم من، حتی اگه اراجیف باشه

شاید لای قارچام گوشت بیف باشه!

کیف کردید؟ به قول جک اسپارو ( جانی دپ در دزدان دریایی کارائیب ) همه این کارها رو بدون این که مست باشم کردم! 

واقعاً خیلی شعور می خواهد درک این سطح از هنر و ادبیات ... 

حالا اگر عمری باقی بود حتماً تفسیرش رو هم قرار خواهم داد.

تقدیم به ساحت مقدس آن بنده خدایی که می گفت : اینجا تهرانه یعنی شهری که ... جداً راست می گفت ولی.